Graceland, Rednecks, en Amerikaanse gekheid
Door: Alexander/Gaay
Blijf op de hoogte en volg Alexander
30 Maart 2007 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Howdie y'all!
Nu ik aan dit verhaal begin ben ik blij dat ik binnen zit met een dak boven mijn hoofd. Terwijl ik net naar huis reed kon ik in de verte de donder en bliksem zien komen, het leek net op een scene uit een film. Als ik er een foto van had kunnen maken, had ik het zeker gedaan, want hoe gevaarlijk ook het ziet er prachtig uit. Ondertussen is het erger geworden en is de schoonheid er vanaf; de hagel komt in de vorm van 'baseballs' de lucht uit vallen, een unieke ervaring. Het regent hier al de hele week, Amerikanen weten dan helemaal niet meer wat ze met hun auto moeten op de snelweg. Het wordt ze ook niet makkelijk gemaakt aangezien de planologen hier nooit gekeken hebben naar het werk van de pioniers in Nederland. Als het hier regent is het overal een grote plas, wegen worden afgesloten omdat het stromende rivieren worden. Pietje vergeet hier iedere keer om zijn vinger in de dijk te doen.
Ik had jullie vorige week beloofd te schrijven over mijn ervaringen in Nashville en Memphis in de staat Tennessee. Waar te beginnen? Samen met Edwin, mijn baas, begonnen we zondag aan de reis. We wisten dat het 14 uur zou duren, maar dat is in Amerika een afstand van niks. Ik heb het geweten. Eerst 8 uur rijden voor dat je Texas uit bent(Nederland past volgens mij 30 keer in Texas), en dan nog door Arkansas(home state van Bill Clinton) en heel Tennessee door voordat je in Nashville bent. Eenmaal daar aangekomen is het ruimschoots de moeite waard. Aan het eind van de drukke conferentie dagen hebben we het nachtleven meerdere malen ontdekt. Eindelijk een staat in Amerika waar niet alles om 2 uur dicht gaat en je voor weinig geld kan drinken en naar live muziek luisteren, wat wil je nog meer? In een kroegje hadden ze een karaoke apparaat staan. We hoorde zulke goede muziek dat we naar binnen stapte. Bleek dat de klanten die daar zaten allemaal zelf op het podium stonden en de meest fantastische country muziek ter gehoren brachten. Janis Joplin was een hele populaire keus. Geen wonder dat iedereen die denkt te kunnen zimgen naar Nashville gaat op zoek naar een contract. We hebben daar een prachtige avond gehad!
De conferentie was een groot succes. Stopaq Amcorr heeft net een nieuw contract gesloten met de grootste distributeur, Corrpro Engineering, op corrosie gebied, van Amerika. De conferentie lokatie was iets fenomenaals. Zo groot dat je makkelijk de weg kwijt raakt. We hoorde zelfs dat mensen die er werkte nog de weg kwijt raakte. De beurs gangers, die in het hotel sliepen, zijn 4 dagen lang het gebouw niet uitgeweest, misschien alleen om een 18 hole op de golfbaan te spelen. Ik was blij dat wij downtown zaten, wij zagen nog wat anders dan alleen de bootjes die over de kanalen door het hotel gingen. Dan realiseer je je toch weer dat de Amerikanen een beetje gek zijn.
Voordat we terug reden zijn we nog bij SUN Records geweest, waar Johnny Cash en Elvis hun eerste records opegnomen hebben. Als jullie de film Walk the Line gezien hebben, het ziet er precies zo uit.
Er is een stadje in Tennessee, waar er een 'ordanance' geimplementeerd is dat ieder hoofd van de familie een wapen moet hebben om zichzelf te kunnen beschermen. De crime level is daar met 70% gedaald in een jaar. Op dat soort dingen zijn Amerikanen trots, zo'n beleid schijnt door te werken in het hele land. Het bezitten van een wapen is in dit land te normaal, en met dit soort hypocriete redenen zal het alleen maar erger worden. Waar de politie je in Nederland inhaalt en dan aan de kant van de weg zet, is het hier omgekeerd. De politie komt van achteren, doet z'n lichten aan en je moet meteen stoppen ookal is het op een drukke weg. Ze stoppen achter je, om hun deur te hebben als bescherming mocht de persoon in de auto een wapen hebben en besluiten te schieten. Klinkt opzich logisch maar ik vind het te bizar. Er worden hier regels gemaakt om hun domme regels enigzins te herstellen...
Op de terugweg uit Nashville zijn we via Mississipi en Louisiana gereden. Dan kom je ook langs Memphis, DE stad van the king, the man himself, Elvis Presley. Graceland is fenomenaal! Er staan twee vliegtuigen aan de overkant van de weg, er is een radio zender die nog steeds live vannuit Graceland de broadcast doet, met alleen maar classics van die tijd, en de muur staat vol beschreven met teksten als 'Elvis Lives', 'The King is still among us', en 'Elvis we love you!'. Jammer genoeg waren we te laat voor de guided tour maar van buitenaf konden we goed zien op wat voor een mooie plek Elvis geleefd heeft.
Als je door Missisippi rijdt vraag je je af waarom mensen daar gaan wonen. Het is een prachtig landschap om te zien maar er is verder helemaal niks. Je komt dan langs stadjes als whiteville, blacktown, en upper brownville. Dit is geen grap, we wisten echt niet wat we zagen! Dit mag ik eigenlijk niet zeggen maar ik vermoed dat het redneck gehalte daar nog erger is dan in Texas.
In Louisiana zijn de nawerkingen van hurricane Katrina nog heel goed te zien. Het is een groot swamp gebied geworden en overal worden er nog reparaties gedaan. Graag ga ik nog een keer naar New Orleans, daar was het natuurlijk het ergste. Wat wel leuk is dat je de Franse invloeden overal ziet. Steden als Lafayette en Baton Rouge tonen dat. Het schijnt dat de bevolking hier, de meerderheid zwart, volgend jaar eindelijk gaat stemmen, en dat dat voor de Democraten een goede troef zou kunnen worden. Ze zijn daar logischerwijs massaal anti Bush, na zijn falende beleid tijdens Katrina.
De overgang naar Texas is daarom ook zo duidelijk te zien, omdat de Republikeinse propaganda overal weer zichtbaar is. Er staat ook een bordje 'El Paso, 890 miles'. Dat is de grens stad aan de staat New Mexico. Je doet er dus ruim 13 uur over om van Oost naar West te komen in Texas. Dat is werkelijk onrealistisch!
Eenmaal terug in San Antonio, was ik weer een prachtig avontuur rijker.
Gisteren kwam ik thuis en zag ik een auto in de prak voor ons huis staan. Ik dacht dat het mijn huisgenoot zijn auto was maar ik wist het niet zeker. Het bleek wel zo te zijn(met hem ging het gelukkig goed), de regen had hem ook te pakken gehad en hij was frontaal met een andere auto gebotst. Hij heeft minimale verzekering(lager dan WA) aangezien het allemaal te duur is hier. Hij moet dus en de reparatie van de andere auto betalen en zijn eigen auto. Hier ligt hij dus nogwel even wakker van...
Om mijn verhaal te eindigen laat ik jullie met het laatste nieuws vannuit Amerika.
- Amerika, als rijkste land van de wereld, staat op plek 37 van de wereld qua niveau van de gezondheidszorg.
-Morgen dik 2 jaar voor de Presidentiele verkiezingen vind een van de primaries(voor verkiezingen) al plaats.
-Iedere serieuze presidentskandidaat heeft nu al tussen de 15 en 40 miljoen dollar gemiddeld uitgegeven aan hun campagne.
-Mijn 3.2 Liter V6 Chevrolet Malibu rijdt 1 op 10 mijl, ongeveer 1 op 16 KM, ik doe vrolijk mee aan deluchtvervuiling en betaal me scheel aan de benzine die hier iedere dag tussen de 1 en 2 dollar cent omhoog gaat.
Thank you, 'please come again...'
Ciao
Alexander
Nu ik aan dit verhaal begin ben ik blij dat ik binnen zit met een dak boven mijn hoofd. Terwijl ik net naar huis reed kon ik in de verte de donder en bliksem zien komen, het leek net op een scene uit een film. Als ik er een foto van had kunnen maken, had ik het zeker gedaan, want hoe gevaarlijk ook het ziet er prachtig uit. Ondertussen is het erger geworden en is de schoonheid er vanaf; de hagel komt in de vorm van 'baseballs' de lucht uit vallen, een unieke ervaring. Het regent hier al de hele week, Amerikanen weten dan helemaal niet meer wat ze met hun auto moeten op de snelweg. Het wordt ze ook niet makkelijk gemaakt aangezien de planologen hier nooit gekeken hebben naar het werk van de pioniers in Nederland. Als het hier regent is het overal een grote plas, wegen worden afgesloten omdat het stromende rivieren worden. Pietje vergeet hier iedere keer om zijn vinger in de dijk te doen.
Ik had jullie vorige week beloofd te schrijven over mijn ervaringen in Nashville en Memphis in de staat Tennessee. Waar te beginnen? Samen met Edwin, mijn baas, begonnen we zondag aan de reis. We wisten dat het 14 uur zou duren, maar dat is in Amerika een afstand van niks. Ik heb het geweten. Eerst 8 uur rijden voor dat je Texas uit bent(Nederland past volgens mij 30 keer in Texas), en dan nog door Arkansas(home state van Bill Clinton) en heel Tennessee door voordat je in Nashville bent. Eenmaal daar aangekomen is het ruimschoots de moeite waard. Aan het eind van de drukke conferentie dagen hebben we het nachtleven meerdere malen ontdekt. Eindelijk een staat in Amerika waar niet alles om 2 uur dicht gaat en je voor weinig geld kan drinken en naar live muziek luisteren, wat wil je nog meer? In een kroegje hadden ze een karaoke apparaat staan. We hoorde zulke goede muziek dat we naar binnen stapte. Bleek dat de klanten die daar zaten allemaal zelf op het podium stonden en de meest fantastische country muziek ter gehoren brachten. Janis Joplin was een hele populaire keus. Geen wonder dat iedereen die denkt te kunnen zimgen naar Nashville gaat op zoek naar een contract. We hebben daar een prachtige avond gehad!
De conferentie was een groot succes. Stopaq Amcorr heeft net een nieuw contract gesloten met de grootste distributeur, Corrpro Engineering, op corrosie gebied, van Amerika. De conferentie lokatie was iets fenomenaals. Zo groot dat je makkelijk de weg kwijt raakt. We hoorde zelfs dat mensen die er werkte nog de weg kwijt raakte. De beurs gangers, die in het hotel sliepen, zijn 4 dagen lang het gebouw niet uitgeweest, misschien alleen om een 18 hole op de golfbaan te spelen. Ik was blij dat wij downtown zaten, wij zagen nog wat anders dan alleen de bootjes die over de kanalen door het hotel gingen. Dan realiseer je je toch weer dat de Amerikanen een beetje gek zijn.
Voordat we terug reden zijn we nog bij SUN Records geweest, waar Johnny Cash en Elvis hun eerste records opegnomen hebben. Als jullie de film Walk the Line gezien hebben, het ziet er precies zo uit.
Er is een stadje in Tennessee, waar er een 'ordanance' geimplementeerd is dat ieder hoofd van de familie een wapen moet hebben om zichzelf te kunnen beschermen. De crime level is daar met 70% gedaald in een jaar. Op dat soort dingen zijn Amerikanen trots, zo'n beleid schijnt door te werken in het hele land. Het bezitten van een wapen is in dit land te normaal, en met dit soort hypocriete redenen zal het alleen maar erger worden. Waar de politie je in Nederland inhaalt en dan aan de kant van de weg zet, is het hier omgekeerd. De politie komt van achteren, doet z'n lichten aan en je moet meteen stoppen ookal is het op een drukke weg. Ze stoppen achter je, om hun deur te hebben als bescherming mocht de persoon in de auto een wapen hebben en besluiten te schieten. Klinkt opzich logisch maar ik vind het te bizar. Er worden hier regels gemaakt om hun domme regels enigzins te herstellen...
Op de terugweg uit Nashville zijn we via Mississipi en Louisiana gereden. Dan kom je ook langs Memphis, DE stad van the king, the man himself, Elvis Presley. Graceland is fenomenaal! Er staan twee vliegtuigen aan de overkant van de weg, er is een radio zender die nog steeds live vannuit Graceland de broadcast doet, met alleen maar classics van die tijd, en de muur staat vol beschreven met teksten als 'Elvis Lives', 'The King is still among us', en 'Elvis we love you!'. Jammer genoeg waren we te laat voor de guided tour maar van buitenaf konden we goed zien op wat voor een mooie plek Elvis geleefd heeft.
Als je door Missisippi rijdt vraag je je af waarom mensen daar gaan wonen. Het is een prachtig landschap om te zien maar er is verder helemaal niks. Je komt dan langs stadjes als whiteville, blacktown, en upper brownville. Dit is geen grap, we wisten echt niet wat we zagen! Dit mag ik eigenlijk niet zeggen maar ik vermoed dat het redneck gehalte daar nog erger is dan in Texas.
In Louisiana zijn de nawerkingen van hurricane Katrina nog heel goed te zien. Het is een groot swamp gebied geworden en overal worden er nog reparaties gedaan. Graag ga ik nog een keer naar New Orleans, daar was het natuurlijk het ergste. Wat wel leuk is dat je de Franse invloeden overal ziet. Steden als Lafayette en Baton Rouge tonen dat. Het schijnt dat de bevolking hier, de meerderheid zwart, volgend jaar eindelijk gaat stemmen, en dat dat voor de Democraten een goede troef zou kunnen worden. Ze zijn daar logischerwijs massaal anti Bush, na zijn falende beleid tijdens Katrina.
De overgang naar Texas is daarom ook zo duidelijk te zien, omdat de Republikeinse propaganda overal weer zichtbaar is. Er staat ook een bordje 'El Paso, 890 miles'. Dat is de grens stad aan de staat New Mexico. Je doet er dus ruim 13 uur over om van Oost naar West te komen in Texas. Dat is werkelijk onrealistisch!
Eenmaal terug in San Antonio, was ik weer een prachtig avontuur rijker.
Gisteren kwam ik thuis en zag ik een auto in de prak voor ons huis staan. Ik dacht dat het mijn huisgenoot zijn auto was maar ik wist het niet zeker. Het bleek wel zo te zijn(met hem ging het gelukkig goed), de regen had hem ook te pakken gehad en hij was frontaal met een andere auto gebotst. Hij heeft minimale verzekering(lager dan WA) aangezien het allemaal te duur is hier. Hij moet dus en de reparatie van de andere auto betalen en zijn eigen auto. Hier ligt hij dus nogwel even wakker van...
Om mijn verhaal te eindigen laat ik jullie met het laatste nieuws vannuit Amerika.
- Amerika, als rijkste land van de wereld, staat op plek 37 van de wereld qua niveau van de gezondheidszorg.
-Morgen dik 2 jaar voor de Presidentiele verkiezingen vind een van de primaries(voor verkiezingen) al plaats.
-Iedere serieuze presidentskandidaat heeft nu al tussen de 15 en 40 miljoen dollar gemiddeld uitgegeven aan hun campagne.
-Mijn 3.2 Liter V6 Chevrolet Malibu rijdt 1 op 10 mijl, ongeveer 1 op 16 KM, ik doe vrolijk mee aan deluchtvervuiling en betaal me scheel aan de benzine die hier iedere dag tussen de 1 en 2 dollar cent omhoog gaat.
Thank you, 'please come again...'
Ciao
Alexander
-
31 Maart 2007 - 08:02
Kangaroo-eater:
Mooi Lexus. Blijft een intrigerend land, je kunt zo verslaggever voor de NOS worden:) -
31 Maart 2007 - 09:00
Robert V.:
Nice brother.
Ik hoor graag nog meer verhalen.
gr. roebrt -
31 Maart 2007 - 10:21
Sonneke:
Ik sluit me aan bij bovenstaand commemtaar; het beroep van verslaggever zal je niet misstaan!
Boeiend om te lezen. Zo krijgen we een aardig idee van het leven in Amerika. En zeker van jouw verblijf in het "land van de onbegrensde mogelijkheden".
Gaarne vervolg! Sonneke -
31 Maart 2007 - 11:55
Ea:
Lieve Ali.
Wat een pracht verhaal. Leuk om op deze manier een beeld van je leven daar te krijgen. Ik ben maar een week in de Vs geweest in New York, maar ik vond het toen al een heel apart volk. Gelukkig zijn er ook Amerikanen die dat zelf ook vinden. Geniet maar erg en veel liefs -
31 Maart 2007 - 12:09
Jaap Haentjes Dekker:
Ali je moet er wel bij zeggen 1 gallon op 10 mijl, dat is voor ons gewone Nederlanders 1op5; Inderdaad erg duur; als iedere serieuze kandidaat al 15-40 miljoen heeft uitgegeven aan zijn campagne, kunnen we inderdaad concluderen, dat de Amerikanen gek zijn. Wie steunt al die mensen ? Zijn er nog limieten, wat je mag uitgeven; het laatste nieuws zal toch ook wel op de oorlog in Irak slaan ? 130 doden gisteren door een autobom! wat vindt de man in de street daar nu van , Ali ??
wie staat er 1 op het niveau voor de gezondheidszorg ? Cuba ?
Ali ik zou het lekkerder vinden, als je regelmatiger , maar minder zou schrijven. Zo een hele lap tekst is teveel voor mij op de geboortedag van de profeet.
doei -
31 Maart 2007 - 18:44
Jochem:
Gaay, wat een mooi verhaal. volgens mij mag je jezelf gelukkig prijzen met je gezonde dosis relativiteitszin in zo'n maf land.
groeten! -
01 April 2007 - 02:17
Lis:
Yo Alex! Super om jouw verhaal zo te lezen! Zin in de volgende update!
Dikke zoen -
01 April 2007 - 18:58
Lisanne:
Klinkt allemaal weer mooi hoor! Je mag echt wel gelukkig zijn met je eigen auto, ik mag elke dag gezellig met de T (inclusief allerlei Amerikaanse freaks) naar stage! Nou, ik spreek je deze week vast wel weer op MSN als je weer eens aan het niksen bent en ik weer lekker aan het kopieren ben ;). Fijn weekend nog! -
01 April 2007 - 19:26
Neeteson:
Gaay, mooie verhalen! -
01 April 2007 - 20:38
Vafi:
Prachtige verhalen gaay. Binnenkrort lees ik het (nog) eens aandachtig door. Staat het bier al koud voor je bezoek? -
02 April 2007 - 08:23
Jens:
nice update.
-
02 April 2007 - 11:30
Niels:
Hey Gaay,
Wij (marijke en ik) zijn bezig kettingbrief aan het opstellen... en we hadden het idee om de brief via Australie naar india naar Maleisie naar parijs naar America te laten gaan... als je even je adres kan posten in mijn mailbox... dan kun je met 2,5 maand:O de kettinbrief verwachten!
Verder mooi verhaaltje! je hebt je Statistiek test feiloos gehaald! -
03 April 2007 - 16:18
Gaius:
Neef,
Mooie verhalen. Barbara, beest (neem ik aan) en ik hebben er van genoten. Laat even weten tot wanneer je daar in SA zit? Wellicht dat we wat kunnen combineren.
Gaius -
06 April 2007 - 16:34
Bronwen:
lieve alexander,
wat maak je veel mee op je jonge leeftijd! Je nicht is onder de indruk. En ook over je verslaglegging, fijne pasen! Wanneer kom je weer terug?
liefs bronwen -
11 April 2007 - 15:43
Lisanne:
Zeg meneer, wanneer ga je weer eens een mooi verhaal op je site zetten? Saantje en ik vervelen ons ;)! -
05 Mei 2007 - 10:01
Hella Voute:
Lieve Alex,
Wat schrijf je boeiend. Helaas kwamen je emails niet door mijn spamffilter. Zou je mij opnieuw willen emailen, want wij genieten van je leuke beschrijvingen.
Oom Allard is erg opgeknapt van zijn bestraling en hij voelt zich goed.
Dag, veel liefs van t Hella
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
