De Fietskoerier
Door: Alexander/Gaay
Blijf op de hoogte en volg Alexander
24 December 2009 | Verenigde Staten, New York
Vorige week, het was een gewone woensdagochtend vroeg, zoals alle andere ochtenden waarop ik op mijn 1987 Koga fiets naar werk fietste, toen ik een bijzondere ontmoeting had. Fietsend langs 5th avenue nog voordat ik bij Central Park aankwam ontmoette ik de fietskoerier. Voordat ik in Central Park belandde wist ik dit nog niet aangezien hij aan de rechterkant van de weg fietste en ik aan de linkerkant van de weg. Jullie vragen je natuurlijk af hoe dat kan, maar na drie maanden fietsen in New York ben ik er achter dat alles mag. Volgens de wet moeten fiestsers rechts fietsen, mogen ze niet door rood fietsen en ook niet tegen het verkeer in gaan. In de praktijk is in New York alles anders. Regels zijn er om gebroken te worden en daar zijn de fietskoeriers heer en meester in. Toevallig niet deze fietskoerier. Na mij gezien te hebben aan de verkeerde kant van de weg, volgde hij mij Central Park in ter hoogte van 90th street. Voor mij is het stukje van 90th street tot aan 59th street in het park een verademing, eindelijk geen verkeer en wat beter uitzicht dan alleen maar yellow cabs. Over de yellow cabs gesproken, dat zijn de boosdoeners in de stad. Het is vanwege hun rijgedrag dat ik het vermoeden heb dat de fietsers van New York dit gedrag hebben leren evenaren of in vele gevallen zelfs overtoepen. Yellow cabs gebruiken hun spiegels niet of nooit en pasagiers doen hun deuren links of rechts zomaar open, waardoor je als fietser overal ogen moet hebben. Of als dat niet lukt gewoon heel brutaal zijn. Dat is het antwoord wat de fietsers gevonden hebben, de roekeloosheid van taxi chauffeurs matchen met hun eigen gedrag. Terug naar mijn vriend de fietskoerier. Naast mij fietsend in het park begon hij een praatje met mij. Zeer uniek voor New Yorkers aangezien zij er om bekend staan niet heel erg contact vriendelijk te zijn. Deze man was anders. Hij vertelde mij uitgebreid over zijn dagelijkse route van 165th street naar 26th street en dat dat alleen maar was om naar zijn werk toe te fietsen. Daarna begon pas het echte fietsen. Ik dacht dat mijn 84 straten van Harlem naar Midtown veel waren, niks vergeleken bij Chris. Hij vertelde mij over de verschillende culturen in NY, de vele rassen en de rol van de media in Amerika. Ik heb in die 20 minuten nog nooit zoveel geleerd. Jammer genoeg kwam ik Chris de dagen daarna niet meer tegen, ik denk dat hij veel sneller fietste dan ik meestal, alleen deze ene dag maakte hij een uitzondering.
Dit is een van de vele avonturen die ik meemaakte tijdens mijn tijd in New York city. Een periode die tot mijn grote spijt alweer bijna afgelopen is. Daarmee moet ik meteen mijn excuses aanbieden aan jullie lezers dat dit pas mijn tweede bericht en meteen mijn laatste bericht is gedurende mijn NYC tijd.
Het was een grote achtbaan roes waarin ik geleefd heb de afgelopen vier maanden. De maand september has als hoogtepunten ontmoetingen met Balkenende, Koenders en Verhagen en een handschudding met Maxima. Als stagiair van de PV werd mij tijdens de ministeriële week van de VN gevraagd om een documentje op te halen voor onze prinses. Het is ongelofelijk hoe veel harder je rent als je weet dat je een klusje voor Maxima doet. Als je dan ook nog bedankt wordt met “meneer ik dank u hartelijk voor de moeite” dan is je dag kompleet! Als tegenstelling presteerde ik het om diezelfde week om op de bon geslingerd te worden door de NYPD voor “public drinking”. Het is toch wennen als je geen biertje op straat mag drinken... Ook maakte ik mijn grootste blunder door op een event georganiseerd door NL het te presteren om de minister van BZ van Engeland niet te herkennen. Ik was waarschijnlijk te veel afgeleid door Hillary Clinton die vijf seconden eerder voor mij langs langs was gelopen. Mooi is het om je te realiseren waar je allemaal blij van kan worden in zo’n tijd.
In de maand oktober ben ik zelfs nog op lustrumreis geweest met mijn jaarclub naar Bolivia en Brazilië. Toen ik bij de terugvlucht zag dat mijn thuis New York was kreeg ik toch wel een kik! De rest van de maand oktober kenmerkte zich door vele uren zitten en luisteren in de Derde Commissie van de VN. De commissie waarin alle mensenrechten zaken worden besproken. Ondanks lange dagen heb ik wel veel geleerd en inpsirerende verhalen gehoord. De climax werd bereikt aan het eind van de maand toen de resoluties over de mensenrechtensituaties in Iran, Myanmar en Noord Korea werden aangenomen. Wat een politiek schouwspel! Het schijnt dat kleine eilandstaatjes betaald worden door Iran om vannuit Washington naar de Algemene Vergadering te komen om hun stem uit te brengen zodat Iran net wat meer kans maakt. Het is namelijk zo dat deze resolutie ieder jaar met een geringe meerderheid wordt ingestemd. Alle kleine beetjes helpen!
November werd ingeluid met de marathon van New York. Wat een spektakel! Vanwege de NY400 werden dit jaar 400 extra kaarten aan Nederlanders uitgedeeld om mee te rennen wat ervoor zorgde dat het een groot oranje spektakel werd. Van Prins Pieter Christiaan tot aan Beau van Erven Dorens ze renden allemaal mee. Ook ik stond langs de lijn alle Nederlanders aan te moedigen, prachtig om mee te maken.
Mijn schuldgevoel begint steeds meer op te spelen nu ik mij bedenk wat ik allemaal heb meegemaakt wat ik graag had willen vertellen in waarbenjij verslagen. Het verhaal wordt nu alleen al te lang dus hieronder een korte imdruk van de mooiste dingen. Er mist waarschijnlijk nog zo veel!
Dansen bij Armin van Buuren en DJ Tiesto, roadtrippen door New York state naar de Niagara Falls en Toronto, borrelen bij de ambassadeur met alle Nederlandse stagiaires in New York, voetballen met het NL team tegen andere VN teams en geen een wedstrijd weten te winnen het hele seizoen lang, na een avond de stad in in slaap vallen in de metro en 100 straten voorbij je bestemming wakker worden, ijshockey en basketball zien in de Madison Square Garden en last but not least op een echte Amerikaanse manier de zondagmiddag meemaken in het american football stadium van de NY Giants.
Lieve mensen it must all come to an end. Het is nu 24 december, muisstil op straat op Christmas Eve, en vannuit de hoofdstad van de staat New York, Albany, sluit ik af. Ik ben hier omdat ik na mijn laaatste werkdag nog in het vliegtuig gestapt ben voor een roadtrip door New England, de noordoostkust van Amerika. In zes dagen tijd heb ik zes staten gezien en ben ik geweest bij de geboorteplaats van Ben&Jerry’s in Vermont, bij de Olympische steden Montreal en Lake Placid en heb ik lobster gegeten aan de kust van Maine. Ik wilde nog een (voorlopig) laatste keertje een mooie trip maken door de VS. Op de 25ste is het echt afgelopen en vlieg ik terug naar NL om tweede kerstdag nog bij mijn ouders aan tafel te zitten. Verheug ik mij nu al op!
Merry Xmas!
Have a good one!
Ciao
Alexander
Ps. De health care bill van Obama is net door de Amerikaanse senaat mee ingestemd!
Dit is een van de vele avonturen die ik meemaakte tijdens mijn tijd in New York city. Een periode die tot mijn grote spijt alweer bijna afgelopen is. Daarmee moet ik meteen mijn excuses aanbieden aan jullie lezers dat dit pas mijn tweede bericht en meteen mijn laatste bericht is gedurende mijn NYC tijd.
Het was een grote achtbaan roes waarin ik geleefd heb de afgelopen vier maanden. De maand september has als hoogtepunten ontmoetingen met Balkenende, Koenders en Verhagen en een handschudding met Maxima. Als stagiair van de PV werd mij tijdens de ministeriële week van de VN gevraagd om een documentje op te halen voor onze prinses. Het is ongelofelijk hoe veel harder je rent als je weet dat je een klusje voor Maxima doet. Als je dan ook nog bedankt wordt met “meneer ik dank u hartelijk voor de moeite” dan is je dag kompleet! Als tegenstelling presteerde ik het om diezelfde week om op de bon geslingerd te worden door de NYPD voor “public drinking”. Het is toch wennen als je geen biertje op straat mag drinken... Ook maakte ik mijn grootste blunder door op een event georganiseerd door NL het te presteren om de minister van BZ van Engeland niet te herkennen. Ik was waarschijnlijk te veel afgeleid door Hillary Clinton die vijf seconden eerder voor mij langs langs was gelopen. Mooi is het om je te realiseren waar je allemaal blij van kan worden in zo’n tijd.
In de maand oktober ben ik zelfs nog op lustrumreis geweest met mijn jaarclub naar Bolivia en Brazilië. Toen ik bij de terugvlucht zag dat mijn thuis New York was kreeg ik toch wel een kik! De rest van de maand oktober kenmerkte zich door vele uren zitten en luisteren in de Derde Commissie van de VN. De commissie waarin alle mensenrechten zaken worden besproken. Ondanks lange dagen heb ik wel veel geleerd en inpsirerende verhalen gehoord. De climax werd bereikt aan het eind van de maand toen de resoluties over de mensenrechtensituaties in Iran, Myanmar en Noord Korea werden aangenomen. Wat een politiek schouwspel! Het schijnt dat kleine eilandstaatjes betaald worden door Iran om vannuit Washington naar de Algemene Vergadering te komen om hun stem uit te brengen zodat Iran net wat meer kans maakt. Het is namelijk zo dat deze resolutie ieder jaar met een geringe meerderheid wordt ingestemd. Alle kleine beetjes helpen!
November werd ingeluid met de marathon van New York. Wat een spektakel! Vanwege de NY400 werden dit jaar 400 extra kaarten aan Nederlanders uitgedeeld om mee te rennen wat ervoor zorgde dat het een groot oranje spektakel werd. Van Prins Pieter Christiaan tot aan Beau van Erven Dorens ze renden allemaal mee. Ook ik stond langs de lijn alle Nederlanders aan te moedigen, prachtig om mee te maken.
Mijn schuldgevoel begint steeds meer op te spelen nu ik mij bedenk wat ik allemaal heb meegemaakt wat ik graag had willen vertellen in waarbenjij verslagen. Het verhaal wordt nu alleen al te lang dus hieronder een korte imdruk van de mooiste dingen. Er mist waarschijnlijk nog zo veel!
Dansen bij Armin van Buuren en DJ Tiesto, roadtrippen door New York state naar de Niagara Falls en Toronto, borrelen bij de ambassadeur met alle Nederlandse stagiaires in New York, voetballen met het NL team tegen andere VN teams en geen een wedstrijd weten te winnen het hele seizoen lang, na een avond de stad in in slaap vallen in de metro en 100 straten voorbij je bestemming wakker worden, ijshockey en basketball zien in de Madison Square Garden en last but not least op een echte Amerikaanse manier de zondagmiddag meemaken in het american football stadium van de NY Giants.
Lieve mensen it must all come to an end. Het is nu 24 december, muisstil op straat op Christmas Eve, en vannuit de hoofdstad van de staat New York, Albany, sluit ik af. Ik ben hier omdat ik na mijn laaatste werkdag nog in het vliegtuig gestapt ben voor een roadtrip door New England, de noordoostkust van Amerika. In zes dagen tijd heb ik zes staten gezien en ben ik geweest bij de geboorteplaats van Ben&Jerry’s in Vermont, bij de Olympische steden Montreal en Lake Placid en heb ik lobster gegeten aan de kust van Maine. Ik wilde nog een (voorlopig) laatste keertje een mooie trip maken door de VS. Op de 25ste is het echt afgelopen en vlieg ik terug naar NL om tweede kerstdag nog bij mijn ouders aan tafel te zitten. Verheug ik mij nu al op!
Merry Xmas!
Have a good one!
Ciao
Alexander
Ps. De health care bill van Obama is net door de Amerikaanse senaat mee ingestemd!
-
25 December 2009 - 04:06
Lis:
Alex, door je verhaal heb je t weer helemaal goed weten te maken!! Geen bericht, goed bericht ;) Hartelijke groeten van de family! Fijne vlucht en dikke kussen! -
25 December 2009 - 06:13
Rick:
Ali, zelfs na al je Facebook berichten, telefoontjes en emails blijkt uit je verhaal dat wij veel gemist hebben! Het klinkt als een tweede studententijd, maar in plaats van de collegezalen van de RUG, zat je in de zalen van de Verenigde Naties... Wat een tijd. Je zal New York wel missen. Ik vind het jammer dat ik je nooit heb kunnen opzoeken, maar een road trip door Amerika houden we tegoed. Meery Christmas! Liefs, Rick -
25 December 2009 - 07:57
Balkie:
Hé Gaay,
Leuk om toch nog zo'n inspirerend bericht vanuit de US te kunnen lezen. Ik weet hoe moeilijk het is om tijd te maken voor verhalen op waarbenjij.nu, maar dat geeft alleen maar aan hoe enorm leuke tijd je daar hebt gehad. Zo ook hierboven te lezen, daarnaast heb je (niet te vergeten) natuurlijk ook super hard gewerkt! Heb dinsdag Vief nog gesproken, die vertelde al dat je eerder terug zou komen. Wel jammer dat je niet langer hebt kunnen blijven, maar toch fijn dat je Christmas nog met je fam kan vieren. Enjoy! Alvast een spetterend Oud & Nieuw gewenst! See you in 2010
Bye! -
25 December 2009 - 09:42
Abele:
Kerel, mooi verhaal. Goeie reis terug vandaag, en de groeten thuis. Laat even weten wanneer je weer in Grunn bent! -
25 December 2009 - 09:50
Tomv:
goed verhaal, ali bg! -
25 December 2009 - 10:25
Tom:
Mooi verhaal om mee wakker te worden, ouwe! Gisteren kerstborrel in het Haagse, dus nu een beetje brakjes maar dit helpt me opstarten. Over een klein maandje moet je ons maar persoonlijk bijpraten!
Fijne kerst!
Cheers -
25 December 2009 - 11:01
M. De Gaay Fortman:
Ali, je vergeet er bij te vertellen, dat het nog pijnlijker was , omdat die minister jou wel herkend had.
Wij hebben van ons bezoek aan jou genoten, afgezien van die vijf ur in de Thanksgiving Weekend file. Have a safe journey back. The turkey is ready.X Dad -
25 December 2009 - 14:30
Nannet:
Hey Alex! Super leuk verhaal, idd jammer dat we niet vaker van je belevenissen hebben kunnen genieten, maar dit maakt wel wat goed hoor! VS is een super mooi land en aparte cultuur en snap t helemaal dat t veel te snel voorbij is gegaan! Merry Christmas to you too and Welcome Home ;) -
25 December 2009 - 23:00
Rusius:
Maay, spoed je naar huis: de turkey is ready! Ik ben blij dat ik met eigen ogen heb mogen zien wat voor geweldige tijd je hebt gehad in NYC. Je contact met de fietskoerier zie ik als een sollicitatie voor de de beklimming van de Mont Ventoux deze zomer. Bij deze ben je aangenomen!
Geniet toch nog van deze kerst en laat me weten wanneer je weer even in Amsterdam bent voor een borrel!
-
25 December 2009 - 23:27
Cee:
wat geweldig gaay...top om te lezen hoe leuk je het hebt gehad.nog een fijne kerst en tot heel snel.xxx -
26 December 2009 - 16:07
Mine :
Alexander the Great!
Very nice to see that you got yourself a WBJ acc. Already added to my Google Reader. It'll be shooting two birds with one stone for me; reading you and improving my dutch skills.
Dikke kus vanuit Istanbul! -
27 December 2009 - 06:09
Carel Richter:
Alexander, ik ben blij dat je het leuk vond. Goed gedaan! Wil graag weten wat je mee genomen hebt aan ervaring en welke koers je nu gaat varen. En vergeet niet...let op de kleintjes...daar gaat het om. Zie je vast een keer in Rome of Noordwijk zodat we met een biertje aan meningsvorming kunnen doen. Goede kerst en liefs aan Son en Maas. Je Carel... -
29 December 2009 - 14:02
Sonneke:
Wat een goed verhaal; 4 maanden in een notendop, maar het geeft een uitstekend beeld van je unieke verblijf daar. het zal een hele overgang zijn terug in Nederland! Veel succes met je komende opdracht! -
01 Januari 2010 - 20:50
Charles:
Leuke belevenissen, maar liever vaker een kleiner bericht!
Wij hadden een fijne wintersport vakantie met 3 gezinnen Bekedam, Schols en Ruys (allemaal familie).
Goede 2010
Groet Charles -
02 Januari 2010 - 19:02
Ea:
Lieve Ali
Heerlijk om je bekende enthousiasme uit je verhalen te lezen. Heel bijzonder wat je allemaal hebt beleefd. Het zal wennen zijn in ons kleine Nederland.
Liefs Ea -
09 Januari 2010 - 21:42
Hella En Allard:
Wat een spannende avonturen in maar drie maanden tijd. Het lijken er wel zes! Ook nu hebben we weer genoten van je leuke verslag. Als je nu snel je scriptie afmaakt, kunnen wij weer snel meeleven met je volgende avonturen. Wie weet!
liefs,
Hellard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
